Kryzys okresu dojrzewania

---

Okres dojrzewania jest związany z wieloma zmianami dotyczącymi zarówno ciała, jak i umysłu. Młody człowiek mierzy się z problemami i ważnymi pytaniami dotyczącymi tożsamości (kim jestem? jaki jestem? jaki jest mój system wartości?), wchodzenia w dorosłość, stawania się mężczyzną lub kobietą, nawiązywania pierwszych trwałych przyjaźni, przeżywania pierwszych miłości czy rozpoczynania życia seksualnego. Wzmożonemu rozwojowi sfery uczuciowej towarzyszy chwiejność emocjonalna, wyolbrzymianie problemów, drażliwość, przewrażliwienie na punkcie własnej osoby, niezadowolenie z siebie, niepokój, lęk czy nastroje depresyjne. Pojawia się kryzys autorytetów, osłabiają się związki emocjonalne z rodzicami, często młody człowiek jest w konflikcie z rodziną, nadal potrzebuje miłości, ale wstydzi się ją okazywać, poszukuje miłości, przyjaźni i akceptacji w innych środowiskach. Bywa to trudny czas dla całej rodziny.

 

Jak poradzić sobie z trudnym zachowaniem nastolatka?

Rodzice nastolatka mogą się czuć odrzuceni, dyskredytowani, a nastolatek nierozumiany w swoim dążeniu do swobody, niezależności, separowania się od domu rodzinnego. Niejednokrotnie rodzic nie rozumie, co dzieje się z jego dzieckiem i w normalnym, choć burzliwym i trudnym dla otoczenia, rozwoju młodego człowieka doszukuje się choroby psychicznej i udaje się z dzieckiem do psychiatry. Wówczas psycholog czy terapeuta udziela wsparcia rodzicowi nastolatka. Istnieją jednak sytuacje, w których w okresie dojrzewania pojawia się depresji czy zaburzenia lękowe, co już wymaga pomocy psychiatry i np. wdrożenia leków czy rozpoczęcia terapii rodzinnej.